Dnia 17 listopada 2014 roku Samorząd Uczniowski ogłosił wyniki konkursu na „Najpiękniejszy kotylion dla Ojczyzny”. Młodzi twórcy w swoich pracach starali się ukazać wizję artystyczną tego eleganckiego symbolu polskiego święta narodowego. W konkursie wzięło udział 35 uczniów, którzy otrzymali nagrody od opiekuna Samorządu Uczniowskiego Pani Beaty Mirosław. Zgłoszone prace cechowała pomysłowość, oryginalność, staranne wykonanie.

Gratulujemy i dziękujemy wszystkim uczestnikom.

Trochę historii:

Dawniej na klapach przypinali je powstańcy, dziś są symbolem patriotyzmu i miłości do ojczyzny. Zwyczaj ich noszenia kultywowany jest od prawie dwóch wieków. Pierwszy zapis ustanawiający biało-czerwoną kokardę jako jeden z symboli narodowych, pojawił się w 1831 roku. Nazwa ta przeszła z czasem na tzw. rozetki z wstążek albo z tłoczonej i malowanej blachy a także na inne materiały wycinane w koliste lub owalne znaczki, wyjaśniał w tekście z 1917 roku pisarz i historyk Franciszek Kamocki. Nieco później istotą koloru kokardy narodowej zajął się Adam Chmiel. W 1919 roku pisał, że układając barwy na kokardach powinniśmy kierować się tymi samymi zasadami, co w przypadku chorągwi. Jeśli są w niej dwa kolory to ten, który znajduje się wyżej, występuje w kokardzie podwójnie. Zgodnie z tą prawidłowością, polska ozdoba powinna więc mieć biały, otoczony czerwienią środek i białą obwódkę. Podobny pogląd wyrażono w Encyklopedii Gutenberga z 1931 roku. Wówczas dopuszczono dwa rodzaje kokard - z białym środkiem, czerwonym kołem i białym otokiem oraz białym środkiem i czerwonym otokiem. Tłumaczono, że biała barwa jako kolor polskiego orła, jest ważniejsza, dlatego została umieszczona w środku. W dawnych czasach często pomijano te zalecenia i powszechne stało się noszenie ozdób o odwróconej kolejności. Dzisiaj kokardy noszone są przez Polaków podczas świąt państwowych na znak historycznej pamięci. Od 9 kwietnia 2014 roku obowiązkowo przypinają je przedstawiciele polskich sił zbrojnych. Zgodnie z zarządzeniem Ministra Obrony Narodowej kokardy mają być wpinane w lewą klapę munduru lub ubioru cywilnego.

Opracowała

Beata Mirosław