W dniu 08 lutego 2018 roku na zaproszenie P. Magdaleny Nowak naszą szkołę odwiedziła zaprzyjaźniona psycholożka i certyfikowana dogoterapeutka.

Beatka Lalak wraz ze swoim czworonożnym przyjacielem- Bakardim. Pies ten jest rasy podobnej do Labradora, to prawdziwy biszkopcik. Niezwykle miły i przyjaźnie nastawiony do dzieci miał okazję przez około 40 minut pobyć z nimi w sali przedszkolnej, w której oprócz przedszkolaków znaleźli się też uczniowie klas I-III SP. P. Beatka zapoznała najmłodszych z wyglądem pieska, rasą, tresurą czy wiekiem (ma dopiero 1,5 roku- czyli wygląda jak rosły czwartoklasista).

Na co dzień chodzi na specjalistyczne treningi ze swoją Panią, potrafi wykonać kilka podstawowych komend, próbuje poruszać się bez smyczy. Tak jak ludzie chodzi do swojego lekarza- tyle, że weterynarza, by na co dzień zadbać o swoje uzębienie czy ogólny stan zdrowia. Na pierwszym z cyklu spotkań dzieci miały okazję pogłaskać pieska, spojrzeć w jego piękne piwne oczy, czy przywitać się.

Dzieci z wielką przykrością pożegnały nowopoznanego przyjaciela i już z niecierpliwością oczekują na kolejną wizytę.

Do miłego zobaczenia Pani Beatko!

Pa,Bakardi!                                                                                                       

opr. Magdalena Nowak

A teraz troszkę historii…

Dogoterapiawykorzystywana jest m. in. w terapii osób z autyzmem, zespołem Downa, niepełnosprawnością intelektualną, osamotnionych, z trudnościami w komunikacji, dzieci agresywnych,  nadpobudliwych, porażeniem mózgowym…

Już w starożytnej Grecji uznawano psy za uzdrowicieli. W średniowiecznej Europie pojawiały się pierwsze wzmianki o wykorzystywaniu zwierząt wiejskich w terapii ludzi. Jednak dopiero w XVIII wieku powstały pierwsze opracowania naukowe na temat efektów terapii z udziałem zwierząt. Między innymi twórca psychoanalizy, Zygmunt Freud, przychodził na sesje ze swoim ukochanym psem Jofi i zalecał pacjentom kontakt ze zwierzętami.Twórcą terminu "terapii z wykorzystaniem zwierząt" jest Boris Levinson, amerykański psychiatra dziecięcy. Jednym z jego pacjentów był chłopiec, który nie chciał z nikim rozmawiać. Kiedy przypadkiem spotkał psa należącego do lekarza, nagle zaczął do niego mówić. Levinson doszedł do wniosku, że opieka nad zwierzęciem w dzieciństwie może m. in. wykształcić zwiększoną wrażliwość na uczucia i postawy innych ludzi czy sprzyjać rozwojowi emocjonalnemu w okresach kryzysu.W Polsce terapia z udziałem psa stosowana jest od 1987 roku dzięki Marii Czerwińskiej - założycielce fundacji Czeneka, a od 2004 roku powołano Polski Związek Dogoterapii.

Dogoterapia wykorzystywana jest m. in. w edukacji oraz psychoterapii dzieci i młodzieży, w terapii osób z autyzmem, zespołem Downa, niepełnosprawnością intelektualną czy w pomocy osobom starszym. Ma zwiększać efektywność rehabilitacji bądź procesu terapeutycznego. Dogoterapia wykorzystywana jest również w resocjalizacji.Pies, poprzez bezwarunkową akceptację, zaspokaja potrzebę bliskości, łagodzi poczucie samotności, odrzucenia czy lęku. Poprzez swoją miękką sierść i temperaturę ciała wyższą niż u człowieka przywołuje wspomnienia z okresu niemowlęctwa - bliskość rodzica, głaskanie i przytulanie się do niego sprzyja rozluźnieniu mięśni i zrelaksowaniu się. Kontakt z czworonogiem pomaga radzić sobie z trudnymi emocjami.

Spotkanie, edukacja czy terapia - dogoterapia nie jedno ma imię.

Zgodnie z założeniami Delta SocietyDogoterapię dzieli się na trzy główne działy:

• Pierwszy to AAA - AnimalAssistedActivities czyli spotkania z psem (SP) polegające na stworzeniu pozytywnej relacji pomiędzy uczestnikami spotkań a psem. Takie zajęcia mają na celu dostarczenie pozytywnych emocji i satysfakcji z obcowania z psem, rozluźnienie atmosfery.
• Kolejna forma to AAE - AnimalAssistedEducation czyli edukacja z psem (EP). Takie zajęcia najczęściej odbywają się w przedszkolach i szkołach. Mają na celu zmotywowanie do nauki poprzez aktywny udział psa

w zajęciach. Uczestnicy chętniej się uczą i przyswajają przekazywane informacje.

• Trzecią formą dogoterapii jest AAT - AnimalAssistedTherapy, terapia

z psem (TP) polegająca na wspieraniu rehabilitacji. Ukierunkowana jest na konkretny cel w porozumieniu ze specjalistami.

Każda z wymienionych wyżej form dogoterapii powinna być przeprowadzana przez wykwalifikowanych terapeutów przy udziale wyszkolonego psa w obecności pedagoga bądź pracownika placówki, w której przeprowadzana jest terapia.

Jaki pies jest odpowiedni do dogoterapii?

Najczęściej spotykanymi rasami wykorzystywanymi w terapii są Labrador Retriver oraz GoldenRetriver. Dzieje się tak ze względu na ich naturalną chęć do współpracy z człowiekiem. Łatwo się uczą, są inteligentne, łagodne

i wzbudzają zaufanie. Pies dopuszczony do dogoterapii powinien być poddany odpowiedniej socjalizacja, czyli procesowi nabywania norm i wzorców zachowań. W przypadku psów polega ona głównie na dostarczaniu wielu różnych doświadczeń we wczesnym okresie życia. Odpowiednie szkolenie, cykliczne wizyty u weterynarza i środowisko, w jakim pies przebywa to bardzo ważne aspekty w życiu psa pracującego w zespole terapeutycznym, aby mógł on czerpać radość ze swojej roli.

Korzyści wynikające z dogoterapii:

Terapeuci dogoterapii mogą też koncentrować się na rozwijaniu

u uczestników zajęć np. wysokiej samooceny oraz umiejętności interpersonalnych i komunikacyjnych.

Okazuje się, że uczestnicy zajęć dzięki pracy z psem, uczą się nie tylko mocniej zaznaczać swoje granice i jasno wyrażać poglądy, ale również koncentrować się na reakcjach odbiorcy. Już dzieci w wieku przedszkolnym mogą zadziwić swoich rodziców swoją wiedzą na temat języka psów oraz poziomem trudności ćwiczeń, które wraz z psem wykonują. 

Informacje internetowe

Zobacz zdjęcia